دانلود 100 ترانه ماندگار ایران به انتخاب شبکه من و تو

این انتخاب که از بین بیش از یک میلیون نفر به دست آمده است. (البته با اشکلاتی همراه است) ولی میتوان تصور
جامعه امروز کشور و جوانان مخصوصا قشر تحصیل کرده کشور نسبت به موسیقی کشور پیدا کرد.آنچه که مشخص
است حضور بزرگانی چون داریوش . گوگوش و معین در بالای لیست نشان از فهم موسیقایی و ماندگاری آهنگ های
اصیل که از شعر قوی برخوردار بوده اند میباشد.

دانلود فیلم توپ بروزترین وبلاگ ایران

هجرانی - دشنه در دیس . شعر و صدای  احمد شاملو

Music : ULYSSES' GAZE by Eleni Karaindrou

دریافت کنید و بشنوید

از دیگر شاملوها:

مردی که لب نداشت

ای کاش آب بودم ...

در اینجا چار زندان است

و چشمانت با من گفتند که فردا روز ديگريست

به خاطر ترانه اي ، کوچک تر از دست هاي تو

صداي تو آشناست

شنبه، نوزدهم نوامبر، یویوما و گروه جاده ابریشم، دو قطعه از سیامک آقایی را در امارات اجرا خواهند کرد. "باد ما را به کجا خواهد برد" ساخته سیامک آقایی و "پرواز ققنوس" با تنظیم سیامک آقایی بر اساس یک آهنگ محلی شمال خراسان، از هفت قطعه ای خواهند بود که در ابوظبی اجرا می شوند.

همانگونه که می دانید؛ یویوما، سرشناس ترین نوازنده ویولنسل حال حاضر دنیاست، که تا به امروز بیشترین تعداد جایزه گرمی (معتبرترین جایزه موسیقی کلاسیک جهان) را از آن خود کرده است. پروژه جاده ابریشم، از ابتکارات این نابغه بزرگ موسیقی است که از سال 1998 تا کنون، فعالیتش را به شکلی مستمر ادامه داده و به جرات می توان گفت که این گروه در قریب به اتفاق سالن های معبتر جهان -به غیر از ایران- بارها آثار ماندگاری را از خود به یادگار گذاشته است!

سیامک آقایی از سال ۲۰۰۰ همکاری خود را با این پروژه به عنوان نوازنده سنتور و آهنگساز آغاز کرده و دو قطعه مذکور از آخرین محصولات هنری این همکاری است.

درباره این قطعات، باید این توضیح مختصر را اضافه کرد که "باد ما را به کجا خواهد برد" یک تریلوژی ۱۸ دقیقه ای از خاطرات شخصی سیامک آقایی از جنگ هشت ساله است و "پرواز ققنوس" که با مضمونی کاملا متفاوت در سه بخش متریک تندشونده تنظیم شده، تداعی کننده پرواز پرنده طرقه به سوی خورشید و در نهایت سوختن در این طریقت است.

از لینک های زیر این قطعات را دریافت کنید:

پرواز ققنوس

باد ما را به کجا خواهد برد

 

با نهایت تآسف، "جلال ذوالفنون" نوازنده‌ی صاحب سبک سه‌تار، که حدود دو هفته پیش عمل جراحی قلب را با موفقیت پشت سر گذاشته بود، بعدازظهر امروز یکشنبه 28 اسفندماه به علت خونریزی داخلی ناشي از انجام يك عمل جراحي در بیمارستان البرز کرج، جان به جان آفرین تسلیم کرد.

بيوگرافي مختصري از استاد ذوالفنون:

او در سال ۱۳۱۶ در آباده متولد شد. در کودکی به همراه خانواده‌اش به تهران آمد و فراگیری موسیقی را در ده سالگی در خانوادهای اهل موسیقی شروع کرد. برای ادامهٔ تحصیل به هنرستان موسیقی ملی رفت و در آنجا با سازهای دیگر چون تار و ویلن آشنا شد. ویلن را نزد برادرش محمود ذوالفنون آموخت. در هنرستان از رهنمودهای موسی معروفی در زمینه تکنیک سه‌تار برخوردار شد.

هم‌زمان با تأسیس رشته موسیقی در دانشکده هنرهای زیبا، به آنجا راه یافت. آشنایی با شخصیت‌های موسیقی ملی ایران از جمله نورعلیخان برومند و دکتر داریوش صفوت، شناخت تازه‌ای از موسیقی اصیل ایران و امکانات وسیع سه‌تار برای وی به ارمغان آورد و از سال ۱۳۴۶ فعالیت خود را روی سه‌تار متمرکز کرد. او از روش‌های اساتیدی چون ابوالحسن صبا، ارسلان درگاهی و همچنین راهنمایی‌های احمد عبادی بهره یافت. پس از پایان دانشکده در همان جا و در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی ملی به تدریس سه‌تار پرداخت. در این سال‌ها از راهنمایی یوسف فروتن و سعید هرمزی که از نوازندگان قدیمی سه‌تار بودند برخوردار گردیدجلال ذوالفنون آثار نوشتاری و صوتی فراوانی در زمینهٔ موسیقی ایرانی از خود به جای گذاشته که از بین آنها می‌توان آلبوم‌های گل صدبرگ و آتش در نیستان با صدای شهرام ناظری را نام برد.

سالیانی است که ذوالفنون در زمینه تحقیق و تتبع گام برمی‌دارد و می‌کوشد جوانان را با این قلمرو آشنا کند. مهم‌ترین کار وی پس از تحقیق، تدریس است.

مراسم تشییع پیکر استاد در کرج دوم فرودین ماه از جلوی منزل مرحوم به امامزاده طاهر کرج میباشد .
ساعت و مکان حرکت اتوبوس  :
کرج : گوهردشت - خیابان دوازدهم غربی - پلاک 87 - ساعت 10 صبح
تهران : از جلوی تالار وحدت - ساعت دقیق حرکت از تهران فردا اعلام میگردد.

پي نوشت : تارنگار دل آوا این ضایعه‌ی غم‌انگیز را به خانواده‌ی محترم ذوالفنون و جامعه‌ی موسیقی ایران تسلیت می‌گوید.

هرگز نميرد آنكه دلش زنده شد به عشق...

پیکر زنده یاد جلال ذوالفنون نوازنده سه تار و استاد موسیقی صبح روز چهارشنبه با حضور علاقمندان به آن مرحوم در تالار وحدت تشییع شد.

 سهیل محمودی شاعر و سهیل ذوالفنون فرزند زنده یاد ذوالفنون در این مراسم سخنرانی کردند.

علی صدیقی خواننده نیز در این مراسم غزل زنده یاد قیصر امین‌پور با مطلع «آواز عاشقانه ما در گلو شکست/ حق با سکوت بود صدا در گلو شکست» را خواند.

منبع : خبرگزاري مهر

          خبر آنلاين

حسن کسایی، نوازنده‌ پیشکسوت نی ایران که از دو ماه پیش در وضعیت کما به سر می‌برد، دیگر نه با کسی صحبت می‌کند و نه غذا می‌خورد.

یکی از شاگردان کسایی درباره وضعیت کنونی این هنرمند گفت: «حال کسایی در حال حاضر بد‌تر از حال جلیل شهناز است و فقط باید برای او دعا کنید.»

او بیان کرد: «کسایی نابغه‌ای بی‌نظیر است و مانند او، دیگر در کره زمین متولد نمی‌شود، اما ‌ای‌کاش شما اهالی رسانه به جای انتشار خبر بیماری، از هنر این بزرگان بنویسید تا وقتی آن‌ها در قید حیات هستند، در ذهن مردم بمانند، نه این‌که مویشان سپید شود، اما همچنان مردم آن‌ها را نشناسند.»

بزرگ‌ترین نوازنده نی ایران در سن 20 سالگی نخستین اجرای تک‌نوازی نی خود را در دستگاه «همایون» در تئا‌تر اصفهان به صحنه برد و یک سال بعد، قطعه معروف «سلام» را در دستگاه «چهارگاه» ساخت که از معروف‌ترین قطعات موسیقی ایرانی به‌شمار می‌رود. این قطعه بعد‌ها توسط حسین علیزاده در آلبوم «صبحگاهی» با سازبندی و ارکستراسیونی حجیم بازسازی شد.

کسایی در سال 1329 برای اولین‌بار نی را به ارکستر رادیو ارتش اصفهان برد و در سال‌های بعد با ارکسترهای متعدد رادیو به سرپرستی هنرمندانی مانند ابوالحسن صبا، حسین یاحقی، حبیب‌الله بدیعی، محمد می‌رنقیبی، همایون خرم و دیگران به فعالیت خود در این زمینه ادامه داد.

در سال 1335 به دعوت داوود پیرنیا به برنامه «گل‌ها» راه یافت و تا سال 1357 که در گلچین هفته شرکت کرد، با این سلسله برنامه، همکاری داشت.

از سال 1346 فضای کاری کسایی ابعادی جهانی هم پیدا کرد و یک صفحه دورو در مایه‌های «شور» و «ماهور» از نوازندگی نی او همراه تنبک جهانگیر بهشتی توسط کمپانی C. B. S فرانسه ضبط و در سال 1354 در نقاط مختلف جهان پخش شد. همچنین کسایی تا سال 1356، برنامه‌های متعددی در جشن هنر شیراز برگزار کرد و با نوازندگان بزرگ جهان از جمله راوی شانکار، شاران رانی و بسم‌الله خان دیدار کرد.

چند ماه پس از پیروزی انقلاب، او آخرین برنامه رسمی خود را در رادیو ایران با همکاری جلیل شهناز، محمدرضا شجریان و جهانگیر ملک اجرا کرد. با این حال تا پیش از سال 1361، آرشیو موسیقی رادیو اصفهان از بین رفت و کسایی هم از صداوسیما برکنار و حقوقش قطع شد.

کسایی در دهه 1360 به کشورهای آلمان، انگلیس، فرانسه و هلند سفر کرد و در چند برنامهٔ رادیویی، به اجرای برنامه پرداخت. در سال 1369 نیز تندیس او در گالری مفاخر هنری جهان در لندن نصب شد.

پس از آن‌که کسایی در سال 1370 در جشنواره نی‌نوازان در تالار اندیشه شرکت کرد، فعالیت او دوباره رونق گرفت و در سال 1374 صداوسیما مستمری او را برقرار کرد. 

کسایی در سال 1378 موفق به دریافت نشان درجه یک فرهنگ و هنر شد. همچنین در سال 1381 به‌عنوان چهرهٔ ماندگار موسیقی انتخاب و از او تقدیر شد.

در سال 1381 محمدجواد کسایی (فرزند حسن کسایی) کتاب «از موسیقی تا سکوت» را که حاصل نیم قرن تلاش موسیقایی حسن کسایی است، با مقدمه بیژن ترقی به بازار کتاب عرضه کرد.

حسن کسایی در اصفهان سال‌ها مکتب‌دار موسیقی اصفهان در رشته‌های نی، سه‌تار و آواز بوده است. اگرچه بیشتر آثار او بداهه‌نوازی است تا موسیقی پیش‌ساخته، ولی امروز بخش زیادی از ضربی‌ها و حتا آوازی‌های نوازندگان نی، بهره گرفته از نوازندگی‌های اوست. او در زندگی هیچ دلبستگی‌ای به‌جز موسیقی ندارد.

به گزارش خبرآنلاین، در گذشته صدای نی همراه با ناخالصی زیاد بود، یعنی نواختن آن به صورتی بود که تفاوت محسوسی بین صداهای اوج، بم و بم نرم نبود، ولی استاد کسایی توانست با تغییر حالت در زبان، در محل استقرار زبان، حالت لب و فرم سر نی، صدایی بسیار شفاف و بدون ناخالصی از نی تولید کند. همین پیشرفت باعث شد تا نوازندگی نی او، به رادیو راه پیدا کند. تک‌نوازی‌ها و همکاری با نوازندگان و خوانندگان مشهور آن زمان مانند جلیل شهناز، علی تجویدی، احمد عبادی، تاج اصفهانی، ادیب خوانساری و... باعث شد تا نی هم‌ردیف سازهای دیگر قرار بگیرد.

از کارهای اخیر کسایی می‌توان به آلبوم «دختر گل‌فروش» با تنظیم مهرداد یزدانی و آواز علی جهاندار و گفت‌وگوی نی و تار که حاصل هم‌نوازی او با شهرام می‌رجلالی است، اشاره کرد.

منبع: خبر آنلاين

تبریز- خبرگزاری مهر: کنسرت بداهه نوازی حسین علیزاده به همراهی پژمان حدادی نوازه تنبک شب جمعه در تبریز برگزار شد.

منبع : خبرگزاري مهر

به گزارش خبرآنلاین، حسن کسایی ردیف‌دان و استاد نوازندگی ساز نی در سن 83 سالگی پس از یک دوره بلند مدت بیماری و کما در زادگاهش اصفهان زندگی را بدرود گفت.

او که یکی از چهره‌های نامدار موسیقی ایران و مکتب اصفهان بود،  سوم مهر سال 1307 در کوچه باغ کلم، محله بید آباد اصفهان متولد شد. او از سن 5سالگی (1312) کار موسیقی را با  فراگیری هنر آواز نزد استاد جلال تاج اصفهانی آغاز کرد.

 ذوق موسیقایی او به حدی بود که باعث شد  یک سال پس از آن (سال1313) به حضور بزرگانی چون اسماعیل ادیب خوانساری، اکبر خان نوروزی، غلامرضا خان سارنج، سید حسین طاهرزاده، علی شهناز و محمد طاهرپور برسد.

در واقع کسایی دو سال قبل از رفتن به مدرسه فعالیت موسیقایی‌اش را آغاز کرده بود.  او در سن 10 سالگی(1317) به محضر استاد ابوالحسن صبا و حسین تهرانی(نوازنده نامدار تمبک) می‌رسد و در نخستین دیدار آوازی در ابوعطا با همراهی ویلن استاد صبا‌ می‌خواند.

استاد کسایی در سال‌های کودکی

یک سال بعد وی موفق می‌شود اولین تجربه صحنه‌ای خود را با همراهی فلوت نصیر ثقفی در مایه بیات ترک در دبیرستان سعدی اصفهان اجرا کند.

سال 1319 نقطه عطفی در زندگی حسن کسایی به شمار می‌رود، چرا که وی با ساز نی که آن زمان به اعتقاد بسیاری از اهل موسیقی صدایی گوش‌آزار داشت آشنا می شود . دو سال بعد (1321) وی با مهدی نوایی از نوازندگان شناخته شده نی آشنا و به مدت سه ماه نزدش آموزش می‌بیند.

نخستین اجرای رادیویی حسن کسایی به سال 1322 باز ‌می‌گردد که وی قطعاتی را در دستگاه سه گاه با نواختن چهارمضراب معروف ابوالحسن صبا در این دستگاه (چهار مضراب زنگ شتر) در رادیو ایران اجرا می‌کند.

دو سال بعد (1324) وی دومین اجرای خود را با جانشینی نی برای ویلن استاد صبا در برنامۀ سولیست‌های خارج از کشور در رادیو ایران می‌نوازد ویک سال بعد دستگاه ریل گراندیک را ابتیاع می‌کند تا آثارش را در منزل ضبط و برای پخش هفتگی به رادیو تهران ارسال کند.

 در سن 20 سالگی (1327) نخستین اجرای تکنوازی نی خود را در دستگاه همایون در تئاتر اصفهان به صحنه برد و یک سال بعد قطعه معروف سلام را در دستگاه چهارگاه می‌سازد که از معروفترین قطعات موسیقی ایرانی به شمار می‌رود. این قطعه بعدها از سوی حسین علیزاده در آلبوم صبحگاهی با سازبندی وارکستراسیونی حجیم بازسازی می‌شود.

سال 1329 وی به اتفاق جلال تاج اصفهانی، جلیل شهناز، محمد طاهرپور و منوچهر سلطانی به همکاری واجرای موسیقی با رادیو ارتش ایران می‌پردازد که روزهای چهارشنبه هر هفته پخش می‌شد. درهمان سال برای نخستین بار نی را در ارکستر رادیوی ارتش به کار می‌گیرد.

ساخت و اجرای قطعة معروف «هشت بهشت» و اجرای کنسرت در شهرهای آبادان و خرمشهر به نفع بی بضاعت های ژاندارمری، همراه جلال تاج اصفهانی و جلیل شهناز شهرتی برای کسایی به ارمغان می‌آورد تا مجله موزیک ایران در شماره 19 خود(1332) با چاپ عکسی از کسایی 25 ساله در روی جلد خود از او به عنوان استاد نی یاد کند.

علاقه‌مندی به سه‌تار سبب می‌شود تا کسایی از سال 1333 برای بهره‌گیری از مکتب سه تار نوازی ابوالحسن صبا به نزد وی برود و همزمان از محضر عبدالحسین صبا و ارسلان درگاهی نیز بهره بگیرد.

یک سال بعد (1334) کسایی به تهران می‌آید تا کارهایش را در عرصه‌ای وسیع تر در اختیار عموم قرار دهد ، همکاری با برنامه‌های موسیقی رادیو ایران و ضبط آثار ماندگار به همراه خوانندگان و نوازندگان ممتاز، همچنین ضبط انبوه برنامه‌های خصوصی حاصل چنین هجرتی است که از جمله آنها ساخت آهنگ معروف «در کُنج دلم» بر روی شعر پژمان بختیاری و اجرای آن توسط علی زاهدی، داریوش رفیعی و منوچهر همایون‌پور بود.

در همین سال پدر کسایی دار فانی را وداع می‌گوید و وی به رهبری استاد صبا و با همراهی محجوبی، مجد، تهرانی، بنان، پاشوکی و ... در وزارت خارجه کنسرتی می‌دهد.

شرکت در سلسله برنامة گل‌ها به دعوت داود پیرنیا (گل‌های جاویدان، گل‌های رنگارنگ، برگ سبز، یک شاخه گُل، گلچین هفته و گُل‌های تازه) از دیگر برنامه‌های کسایی در مدت اقامتش در تهران بود که تا سال 1357ادامه می‌یابد.

سال 1342 وی به همراه جلیل شهناز، حسین تهرانی و حسین قوامی در حضور یهودی منوهین نوازنده نامدار ویلن در کنفرانس سالیانه جهانی موسیقی در تهران به اجرای برنامه می‌پردازد و دو سال بعد هم ازدواج کرده و زندگی مشترکی را شکل می‌دهد.

جلیل شهناز و حسن کسایی در کنار استاد ابوالحسن صبا

از سال 1346 فضای کاری کسایی ابعادی جهانی هم پیدا می‌کندو بسیاری از نوازندگان شاخص از وجود چنین نابغه‌ای در موسیقی ایران خبردار می‌شوند که حاصل آن ضبط یک صفحه دو رو در مایه‌های شور و ماهور به همراه تنبک جهانگیر بهشتی (توسط کمپانی C.B.S فرانسه) و انتشار در تمام نقاط جهان(1354) واجرای برنامه‌های متعدد در جشن هنر شیراز (حافظیه) تا سال 1356 و ملاقات با نوازندگان بزرگ جهان از جمله: راوی شانکار، شاران رانی، بسم ا... خان، تران وانکه و... است.

در این مدت کسایی همکاری خود با رادیو اصفهان ونیز شهر اصفهان استمرار‌ می‌دهد و ریاست شورای موسیقی این رادیو را عهده دار می‌شود.

ضبط و ارائه یک دوره ردیف موسیقی ایرانی، با عنوان: «آشنایی با موسیقی اصیل ایرانی» با سه تار و آواز (رادیو اصفهان).(1352)، برگزاری مراسم تجلیل (از طرف وزارت فرهنگ و هنر) در سالن شیر و خورشید اصفهان و اجرای قطعاتی به همراه آواز تاج اصفهانی(1355) و فعالیت و تدریس در مرکز فرهنگی رادیو اصفهان و دانشگاه فارابی این شهر -که از سال 1350 شروع و تا سال 1357ادامه می‌یابد- از جمله تلاش‌های کسایی به شمار می‌‌رود.

در همین سال‌ها وی به همراه حسین تهرانی، مرتضی نی‌داود( نوازنده تار و ردیف دان و سازنده تصنیف معروف مرغ سحر)نشان لیاقت هنری از وزارت فرهنگ و هنر وقت را دریافت می‌کنند.

بعد انقلاب به دلیل فضای نه چندان مناسبی که برای موسیقی ایجاد می‌شود، وی آخرین برنامه رسمی خود را در رادیو ایران با همکاری جلیل شهناز و محمد رضا شجریان و جهانگیرملک اجرا می‌کند. در این سال و تا قبل از سال 61 آرشیو موسیقی رادیو اصفهان از بین می‌رود و کسایی هم از صداو سیما برکنار و حقوقش قطع می‌شود.

 در گذشت مادر (1361) از جمله اتقاقات غم انگیز زندگی استاد کسایی بود. سال بعد کسایی قطعه معروف «اشک نی» را می‌سازد و بعد از آن تا سال 1369 که سفری به کشورهای آلمان، انگلستان، فرانسه، هلند کرده و در چند برنامه رادیویی برنامه‌ای اجرا می‌کند، عملا کار خاصی صورت نمی‌دهد. در همین سال تندیس وی درگالری مفاخر هنری جهان لندن نصب می‌شود.

 باشرکت در جشنواره نی‌نوازان ( تالار اندیشه)(1370) فعالیت دوباره استاد کسایی رونق می‌گیرد و سه سال بعد(1374) صدا و سیما مستمری وی را برقرار می‌کند و درسال 1378 موفق به دریافت نشان درجه یک فرهنگ و هنر در جامعه موسیقی می‌شود که هیئت دولت به وی اعطاء کرد. سال 1381 هم لوح چهره ماندگار موسیقی را از صداو سیمای دوره علی لاریجانی دریافت می‌کند.

استاد حسن کسایی در سال‌های پیری

کسایی در سال‌های دهه هفتاد(1375) به آمریکا و کانادا سفر کرده و در محافل مختلف شعر و موسیقی شرکت می‌جوید و درسال 1376 هم به همت محمد رضا لطفی انجمن دوستداران موسیقی ایرانی واشنگتن مجلس گرامیداشتی برای وی برپا می‌دارند.

سال 1381 محمد جوادکسایی( فرزند استاد) کتاب «از موسیقی تا سکوت» را که حاصل نیم قرن تلاش موسیقایی حسن کسایی است،‌ با مقدمه بیژن ترقی از سوی نشر نی به بازار کتاب عرضه می‌کند.

کسایی درکی ویژه از موسیقی سنتی ایران دارد و ذوقی تحسین برانگیز در ادبیات و شعر وخوشنویسی و حافظه‌ای حیرت انگیز در به خاطر سپردن نغمات واز آن مهمتر قدرت آفرینشگری و تحلیلی منحصر به فرد در واکاوی زوایای موسیقی ایران. همین امر سبب شده است تا ضبطی که وی از موسیقی ردیفی ایران( مرداد 1385) با سه تار وآواز و نی(تیر 86) انجام داده است از جهاتی منحصر به فرد باشد.

استاد کسایی پیش از این هم درباره موسیقی ردیفی اجرایی چند ساعته در رادیو اصفهان داشت که با سه تار و آ‌واز ظرایف و دقایق این موسیقی را بیان کرده بود.

 از کارهای اخیر کسایی می‌توان به آلبوم دختر گلفروش با تنظیم مهرداد یزدانی و آواز علی جهاندار و گفت‌وگوی نی و تار که حاصل همنوازی استاد با شهرام میرجلالی است اشاره کرد.

منبع: همشهری آنلاین

رفتی از این دیار و ندادی خبر مرا
نشنیدی از کسی که چه آمد به سر مرا
گفتم که سر به دامن آسودگی نهم
آسوده کی گذاشت دل دربدر مرا
رفتم برون ز خلوت ا و همچو آه سرد
آن درد که همچو اشک فکند از نظر مرا

سه سال از پرواز سرو موسیقی ایران زمین گذشت
یادش را با نغمه ها و صدای ماندگار سازش گرامی میداریم..

جايش ســبز، روحش شــاد.

بلبلی زار زار می نالید . . . در فراق بهار فصل خزان

گفتمش غم مخور که باز آید . . . گل نوروز و لاله و ریحان
گفت ترسم بقا وفا نکند . . . ور نه هر سال گل دهد بستان

سوم مهر ماه، زاد روز یگانه عرصه نی نوازی، حسن کسائی گرامی باد
یادش تا ابد جاویدان